XVIII wiek odsłania słabość Rzeczypospolitej, zrywane są sejmy, brakuje reform, upada szkolnictwo. Rosja, Prusy i Austria dokonują pierwszego rozbioru Polski.

Nie wszyscy jednak poddają się ogólnemu zniechęceniu. Wykształceni obywatele tacy jak: Stanisław Konarski, Ignacy Krasicki i wielu innych wraz z królem Stanisławem Augustem Poniatowskim rozumieli, że „takie będą Rzeczypospolite, jakie jej młodzieży chowanie”. Dlatego 14 października 1773 roku na sejmie rozbiorowym powołano za zgodą ambasadora rosyjskiego Ottona Magnusa von Stackelberga  pierwsze w Polsce i Europie ministerstwo oświaty - Komisję Edukacji Narodowej, której  pełna nazwa brzmiała Komisja nad Edukacją Młodzi Szlacheckiej Dozór Mająca. Był to centralny organ władzy oświatowej.

Komisja przejęła prowadzone dotąd przez zakon jezuitów szkoły i opracowała zasady programowe i organizacyjne nowego systemu szkolnego. Reforma szkolnictwa stanowiła ważne ogniwo reformy państwa, a jej celem było wykształcenie pokolenia Polaków świadomych swych obowiązków obywatelskich, wyposażonych w wiedzę użyteczną, opartą na ówczesnych zdobyczach nauki. Przejęty przez KEN majątek zakonu miał zapewnić finanse dla  jej działalności. Komisja pozostawała pod protektoratem króla, cieszyła się pełną autonomią, jedynie w sprawach finansowych odpowiadała przed sejmem. Początkowo w skład Komisji wchodziło 4 senatorów i 4 posłów, reprezentujących Koronę i Wielkie Księstwo Litewskie. Później liczbę komisarzy powiększono. Pierwszym prezesem został bp I. Massalski, w 1776 r. zastąpił go bp M. Poniatowski (późniejszy prymas) brat króla. Do najbardziej zasłużonych członków KEN należeli m.in.: A. K. Czartoryski, J. Chreptowicz, I. Potocki, A. Zamoyski.

Prace KEN nad przygotowaniem nowych programów i nowych zasad organizacyjnych szkolnictwa trwały do 1780 r. KEN podlegały uniwersytety, zwane szkołami głównymi, im - szkoły wydziałowe, tym zaś - szkoły podwydziałowe (po kilka w wydziale, łącznie z zakonnymi). Od szkół podwydziałowych miały być zależne szkoły parafialne, tych jednak było znacznie mniej niż planowano, a więzy z wyższymi szczeblami szkolnictwa - słabe. Ze względu na trudności w przejmowaniu majątku pojezuickiego KEN nie mogła utrzymać wszystkich dawnych kolegiów i część z nich przekazała innym zakonom, pozostałe, tzw. szkoły akademickie albo narodowe, podlegały bezpośrednio KEN. W 1775 r. KEN powołała Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych, na którego czele stanął I. Potocki, sekretarzem został G. Piramowicz. Zadaniem Towarzystwa było opracowywanie programów i podręczników szkolnych, w rzeczywistości stało się ono „wydziałem pedagogicznym" KEN, sprawującym pieczę nad całym procesem edukacyjnym. 

Przy udziale członków Towarzystwa zostały opracowane (1780-83) Ustawy dla stanu akademickiego i na szkoły w krajach Rzeczypospolitej przepisane - pierwszy w Europie kodeks szkolny obejmujący całość zagadnień administracyjnych i pedagogicznych związanych z funkcjonowaniem nowego systemu szkolnego. Ustawy kładły też podwaliny kształtowania się zawodu nauczycielskiego przez ustanowienie praw i obowiązków tzw. stanu akademickiego, do którego zaliczono nauczycieli szkół narodowych.

Reforma programów nauczania przeprowadzona przez KEN w szkołach średnich ograniczała ich dotychczasowy profil filologiczno-retoryczny na rzecz treści rzeczowych i utylitarnych. Mniejszy nacisk położono na przedmioty językowe, zmniejszono zakres nauczania łaciny, wprowadzono przedmioty przyrodnicze i fizyczne, historię, geografię, a także elementy nauk rolniczych i medycznych. Całkowicie nowym przedmiotem była „nauka moralna", oparta na prawie naturalnym. Nauczanie na wszystkich szczeblach szkolnictwa odbywało się w języku polskim. Wiele wskazań zawartych w Ustawach Komisji zachowało do dziś swą aktualność.  Komisja Edukacji Narodowej działała do 1794.

Przez ponad dwadzieścia lat swego istnienia Komisja Edukacji Narodowej zdążyła wykształcić nowe pokolenie patriotów, świadomych swych obywatelskich obowiązków. Efektem tego była Konstytucja Trzeciego Maja (1791 r.), Insurekcja Kościuszkowska (1794 r.) i idea walki o niepodległość po upadku Polski w 1795 roku.

Komisja Edukacji Narodowej to symbol pracy i zasług dla rozwoju polskiej oświaty. To wielki Patron naszej społeczności szkolnej, którego imieniem się szczycimy.

Naszej szkole patronat Komisji Edukacji Narodowej został nadany w roku 2004  podczas Jubileuszowego Zjazdu Absolwentów z okazji 60-lecia istnienia liceum.

Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej – to brzmi dumnie!