Dynów, miasteczko położone malowniczo nad Sanem, w momencie powstania Liceum Dynowskiego, należał do województwa rzeszowskiego. Został wyzwolony w lipcu 1944 roku, a już na początku września odbyło się walne zebranie jego mieszkańców i okolicznych wsi pod przewodnictwem ks. Jana Śmietany w sprawie utworzenia szkoły średniej w miasteczku. Uzgodniono skład grona pedagogicznego i tymczasowego kierownictwa w osobie inż. Stanisława Burego i wysłano delegację do Rzeszowskiego Kuratorium z prośbą o uzyskanie zgody na powstanie prywatnego gimnazjum i liceum, bo taki kształt organizacyjny miały wówczas w Polsce powstające średnie szkoły ogólnokształcące.

Zgodę taką uzyskano, a pierwszej w dziejach Dynowa średniej szkole ogólnokształcącej nadano nazwę "Prywatne Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Zarządu Miejskiego w Dynowie". Na dzień 14 października przypadło pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej, składającej się z 9 nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin i 2 zatrudnionych godzinowo. Byli to nauczyciele przybyli do rodzin w Dynowie i okolicy w czasie II wojny światowej, głównie z Poznania, Lwowa i Wilna.

Uroczystość rozpoczęcia pierwszego w dziejach szkoły roku szkolnego przypadła na dzień 1 października 1944 roku z udziałem kuratora rzeszowskiego dra Michała Janika.

W latach 1944-46 praca dydaktyczna w szkole była bardzo trudna: nabór uczniów zróżnicowanych pod względem wieku i wykształcenia (różnie działało tajne nauczanie w różnych ośrodkach), których trzeba było zaszeregować do odpowiedniego oddziału klasowego, dotkliwy brak przyborów szkolnych, podręczników, dzienników, zeszytów, arkuszy ocen, nie mówiąc już o podstawowych pomocach naukowych; nauka odbywała się w budynku służącym dawniej na mieszkania, nie przystosowanym do potrzeb szkoły, nie było internatu, uczniowie dojeżdżali często z miejscowości oddalonych kilkanaście kilometrów, zagrożeniem dodatkowym były bandy UPA i często trzeba było przerywać zajęcia szkolne, by wziąć udział w akcji obronnej lub szybko opuszczać mury szkoły.

Pierwsze świadectwa, dzienniki szkolne, arkusze ocen i promocji wypisywano ręcznie i to w dodatku na nie najlepszym (szarym) papierze.

W roku szkolnym 1944/45 w Dynowie były trzy oddziały klasy 1-ej gimnazjalnej, po jednym oddziale klas II, III i IV-ej oraz jeden oddział klasy pierwszej szczebla licealnego. Utworzono też dwa oddziały klas semestralnych na szczeblu gimnazjalnym I+II i III+IV, aby umożliwić młodzieży starszej w skróconym czasie ukończenie gimnazjum i podjęcie nauki w liceum.

W roku 1946/47 zlikwidowano odgórnie pierwszą klasę gimnazjum, a szkołę średnią ogólnokształcącą w Dynowie, jak zresztą w całej Polsce, stanowiło, oparte na podbudowie siedmioletniej szkoły powszechnej, 3-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum.

Zadziwiające, że w tych trudnych warunkach działalność ówczesnego zespołu nauczycieli i uczniów była tak wszechstronna i owocna. Z protokołów Rady Pedagogicznej wynika, iż myślano wówczas o założeniu organizacji harcerskiej, o samorządzie szkolnym, o PCK, o drużynach sportowych i o zespołach artystycznych, a ponadto podjęto starania w celu założenia "bursy", tak wówczas nazywano internat.

Przyszedł rok 1948/49 i znowu szkolnictwo ogólnokształcące poddano reformie strukturalnej, w wyniku której powołano do życia jedenastoletnie szkoły ogólnokształcące, obejmujące siedem klas szkoły podstawowej i cztery klasy liceum. Gimnazjum i liceum dynowskie zostało również zreformowane i z klas gimnazjalnych i pierwszej licealnej utworzono trzy klasy szczebla licealnego od VIII-X, klasy XI nie utworzono, ze względu na brak kandydatów.

W roku 1949 Prywatne, Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Zarządu Miejskiego w Dynowie zostało upaństwowione i od dnia 1 kwietnia przybrało nazwę Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego w Dynowie. Realizowała ona program o profilu informatycznym, jednakowym dla całej młodzieży, z klasami od VIII do XI. W latach następnych utworzono po dwa oddziały klasy VIII-ej, sukcesywnie przyczyniło się to do wzrostu liczby klas IX, X, XI.

Żeby nie wypaść z obiegu liczących się szkół w liceum dynowskim zmienia się profile klas: gdy groziła reforma tzw. "dziesięciolatek", szkoła zabiegała o profil rolniczy, by w razie likwidacji ogólnokształcącego stopnia licealnego szkoły w Dynowie stworzyć podstawę do zachowania dwuletniej szkoły licealnej o profilu rolniczym. W tym też celu część kadry nauczycielskiej podjęła dwuletnie studia podyplomowe, a szkoła zatrudniła dodatkowo nauczycieli zawodu o kierunku rolniczym. Gdy groźba "dziesięciolatek" upadła, liceum wycofało się z tego profilu, głównie z powodu trudności w kierowaniu placówką przez jedną tylko osobę. Profil rolniczy wymagał realizacji osobnego programu, organizowania praktyk zawodowych i przeprowadzania właściwie dwóch matur: z przedmiotów zawodowych i ogólnokształcących. Dyrektorowi zaś nie przysługiwał zastępca, bo szkoła była dalej trzyciągowa.

Wprowadzono na miejsce rolniczego trzeci profil biologiczno-chemiczny, przy zachowaniu humanistycznego i matematyczno-fizycznego. Po zorientowaniu się, że profil podstawowy cieszy się wśród młodzieży większą popularnością, wprowadzono go na miejsce biologiczno-chemicznego, a kiedy w Polsce, w wyniku przemian posolidarnościowych, zaczęła rozwijać się gospodarka rynkowa, znowu, wychodząc naprzeciw potrzebom młodzieży, wprowadzono profil matematyczno-informatyczny i z wielkim wysiłkiem i zaangażowaniem zorganizowano pracownię komputerową, a następnie drugą, z trudem zdobywając pieniądze na ten cel.

Aktualnie szkoła posiada 12 izb lekcyjnych będących równocześnie gabinetami przedmiotowymi, dwie pracownie komputerowe, aulę, stołówkę szkolną z zapleczem, izbę tradycji, gabinet higienistki, bibliotekę, pokój nauczycielski, pomieszczenia administracyjne, salę gimnastyczną, siłownię, 2 boiska, w tym jedno kortowe i tylko niestety dalej brak osobnej szatni. Młodzież kształci się w profilach: matematyczno-informatycznym, humanistycznym, ogólnym i językowym. Szkoła liczy 12 oddziałów, a ilość młodzieży w ostatnich latach waha się w granicach od 360 do 463. Szkołą dalej kieruje jednoosobowo dyrektor, po krótkim czasie kierowania dwuosobowego: od 1989 do 1993 roku. Grono Pedagogiczne liczy 20 osób. W liceum obowiązują 2 języki obce: niemiecki i angielski we wszystkich klasach (jest również możliwość nauki języka łacińskiego i rosyjskiego). Sztandar szkoły został w roku 1979 odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej a także odznaką Zasłużony dla Woj. Przemyskiego, które wielokrotnie szkoła reprezentowała na ogólnopolskich konkursach, olimpiadach przedmiotowych i zawodach sportowych.

Od 1 września 2002 roku Dynowskie Liceum w dalszym ciągu funkcjonuje jako liceum ogólnokształcące, którego misją będzie tak dobrze przygotować młodzież w ciągu czterech lat aby bez problemów zdała nową maturę i z powodzeniem kontynuowała naukę na wybranym przez siebie kierunku studiów.

Dnia 9 października roku 2004 szkoła przyjęła imię KOMISJI EDUKACJI NARODOWEJ.